Prawa Duchowe i Ewolucja Ducha

Życie to ciągły wielobarwny ruch w przestrzeni czasu. To niekończący się proces budowy, zmian, transformacji i poszukiwania najwyższych prawd o własnej naturze i o sobie samym. Tak jak człowiek tak mikrokosmos i makrokosmos przechodzi ewolucje.

Ogólnie pojęta śmierć nie istnieje,
nawet jeśli Duch zwolnił swoje wibracje, tracąc światło,
przepływając spiralnie TERAZ przez blokady (cienie, mrok lub inaczej próżnie),
ponieważ ŻYCIE, (Światłość i Mrok) WIECZNE JEST

Poniżej przedstawiam 4 Prawa Duchowe, aby życie stało się łatwiejsze do zrozumienia:


Pierwsze Prawo mówi:
💠 Osoba, którą spotykasz w życiu, jest osobą właściwą.

To znaczy: nikt nie wchodzi w nasze życie przypadkowo. Wszyscy ludzie, którzy nas otaczają, z którymi łączy nas jakaś historia, coś sobą reprezentują - albo żeby nas czegoś nauczyć, albo żeby nas poprowadzić dalej w naszej sytuacji.


Drugie prawo mówi:
💠 To co się wydarza, jest jedyną rzeczą, jaka mogła się wydarzyć.

Nic, absolutnie nic z tego, co nam się przytrafia, nie mogło wydarzyć się inaczej. Dotyczy to nawet najdrobniejszych szczegółów. Po prostu nie istnieje coś takiego jak Gdybym wtedy zrobił/a to inaczej, to wszystko potoczyłoby się inaczej. Nie, bo to, co się wydarzyło, jest jedyną rzeczą, jaka mogła i musiała się wydarzyć, abyśmy nauczyli się lekcji, które pozwolą nam iść dalej. Wszystkie poszczególne sytuacje, które przytrafiają się nam w życiu, są same w sobie doskonałe, nawet jeśli nasz umysł i ego się wzbraniają i nie chcą tego zaakceptować bez poczucia winy.

Trzecie prawo mówi:
💠 Każda chwila, w której coś się rozpoczyna, jest chwilą właściwą.

Wszystko rozpoczyna się we właściwym momencie - ani za wcześnie, ani za późno. Kiedy jesteśmy naprawdę gotowi na to, aby w naszym życiu rozpoczęło się coś nowego, to to coś już tu jest, aby się rozpocząć.


Czwarte prawo mówi:
💠 Co się zakończyło, to się zakończyło.

To takie proste. Kiedy ktoś lub coś w naszym życiu się kończy, to służy to naszemu rozwojowi. Dlatego lepiej jest puścić i iść dalej, niosąc ze sobą dary przeżytych doświadczeń.

---

"Inni osądzają ciebie, aby uniknąć bycia osądzanymi.
Zawstydzają cię, obwiniają i wywołują u ciebie poczucie winy, żeby uciec od własnego ukrytego poczucia winy i wstydu.
Obrzucają cię wyzwiskami, bo kiedyś ich obrzucano wyzwiskami. Próbują cię zranić i kontrolować, gdyż są głęboko zranieni i pełni niepokoju, i najprawdopodobniej tego nieświadomi .
Pomniejszają twoją wartość, ponieważ pomniejszyli swoją.
Zwracają uwagę na Twoje porażki, aby nikt nie widział ich niepowodzeń. Nie chodzi o to, aby akceptować czy uważać za normalne pozbawione życzliwości nieświadome zachowanie.
Lecz tylko o to, aby pomóc ci zdać sobie sprawę,
że ich zniewagi nigdy tak naprawdę nie dotyczą ciebie.
Mają swój wizerunek Ciebie - a ich wizerunek nie jest tobą.

Każdy walczy z niewidzialnymi wewnętrznymi demonami i traumą, których może nigdy nie zrozumie w pełni, i projektuje je na zewnątrz, aby nie patrzeć do wewnątrz.
Zrozumienie tego może pomóc nam współczuć tym, którzy są dla nas "podli". Oczywiście zawsze możemy wyznaczyć granice, mówić otwarcie lub odejść, jeśli czujemy, że jest to dla nas właściwe. Możemy odważnie głośno nazwać to nieświadome zachowanie i odmówić zaangażowania się w nie. Ich koszmar nie musi stać się naszym własnym. Ich świat nie musi być naszym.

Pozwól innym myśleć i czuć to, co myślą i czują. Nie możesz kontrolować tego, co inni myślą o tobie dzisiaj. Twoja odpowiedzialność - i twoja wolność - leży w tym, co TY myślisz i czujesz, mówisz i robisz. Możesz nie być w stanie obudzić innych z ich koszmaru, ale możesz pozostawić dramaty za sobą i obudzić własne, pełne dzikości, kochające i opiekuńcze Serce."

- Jeff Foster

Jeśli znasz kogoś, kto potrzebuje to 'teraz' przeczytać, podaj ten post dalej.